Over mezelf

Hallo daar! Voor zij die hier voor de eerste keer komen, even kort schetsen wie ik ben. Ik ben Leopold, de eerste en enige bloggende beukenboom. Soms ben ik een echte oude bromboom en soms zo enthousiast als een pasgeboren stekje. Doel van deze blog: mensen eens door een andere bril naar de wereld en de natuur laten kijken. Geniet er van!
Natuurlijke groeten,
Leopold

zondag 29 maart 2015

Leve de ondergrondse kluitverankering!

Vorige week hoorde ik iemand vrolijk juichen dat de lente begonnen was. Daar heb ik nog maar weinig van gemerkt, eerlijk gezegd. De vijver naast me staat op het punt te overstromen en ik ben zelf ook verzadigd wat water betreft. Geduldig wacht ik op een paar strepen zon...
Inderdaad, ik ga er vandaag niet over klagen, beste lezer! Ik heb de voorbije maanden immers te veel contact gelegd met andere bomen die het veel slechter hebben dan mij. Het doet me keer op keer beseffen dat ik hier sta te pronken voor mijn plezier. Ik heb het geluk gehad dat de mens me nooit gekapt heeft om me in de open haard te gooien, of om meubels van me te maken. Ook heeft men mij nooit uitgebuit voor mijn beukennootjes. En nu ik zo oud ben, hebben ze een diep respect voor mij en zullen ze me enkel nog kappen als ik aan het wegkwijnen ben.
Zo hoorde ik gisteren nog van een appelboom uit Haspengouw dat hij de druk voelt toenemen om bloesems aan te maken, maar het lukt hem niet. Omdat hij ook niet meer van de jongste is, vergroot de druk voor hem met de dag, de arme stakker!
Maar het meest cynische verhaal dat ik onlangs hoorde, is toch dat van die kastanjebomen in Frankrijk. Ze worden gekweekt en als ze volgroeit zijn, worden ze gekapt. Weet je waarvoor de mens het stoffelijk overschot van deze bomen gebruikt? Om boompalen mee te maken! Is dat niet schandalig? Een boom zijn leven afnemen om een nieuw, klein boompje te ondersteunen; het is je reinste waanzin! Ik heb er dan ook nachten lang over staan nadenken hoe deze barbaarse praktijken een halt toe te roepen. Ik wou het bijna opgeven, tot ik van een jonge, pas verplante boom hoorde dat zijn wortels verankerd waren met ondergrondse kluitverankering. Hij gaf toe dat het misschien niet altijd even comfortabel zat aan zijn wortels, maar het gaf hem wel de steun die hij nodig had. Sindsdien hoor ik van meer en meer jonge bomen dat ze veel liever met kluitverankering zouden vastgezet worden dan steun te hebben aan het lijk van een broederboom.

Denk dus tweemaal na bij het aanplanten van nieuwe bomen, beste mensen! Stop de bomenslavernij! Leve de kluitverankering!