In m’n leven ben ik al met menig weerverschijnsel
in contact gekomen: regen, hagel, onweer, sneeuw, hittegolf en zelfs een
tornado, zoals u onlangs reeds kon lezen.
Eerder deze week werd ik weer geconfronteerd met
een minder frequent verschijnsel. Het woestijnzandde weer eens. Een heel
subtiel en vreemd gegeven omdat je het niet echt voelt terwijl het plaats vindt.
Het is pas wanneer het gedaan is, dat je merkt bedekt te zijn met een laagje
stof en zand. Warm zand, dat wel, met een zonnige boodschap. Het deed me
wegdromen. Hoe heerlijk zou het zijn om in de woestijn een boom te zijn? Heel
der dagen volle zon. Natuurlijk, ik zou de regen ook wel missen… Maar toch,
zoveel zonovergoten dagen dat ze daar hebben. Het zijn gelukzakken, de
palmbomen en cactussen onder ons! Wij, beukenbomen, moeten het doen met vier
seizoenen om te kunnen overleven. Driewerf helaas! Ik weet ook wel dat ik er
niets aan kan doen, dat men mij zo maar niet meer verplant, maar zou het eens
niet fijn zijn van voor 1 dag te doen alsof je een ander soort boom was? Mensen
doen dat toch ook, zo af en toe. Dan verkleden ze zich en doen alsof ze iemand
anders zijn. Dat wil ik ook invoeren voor bomen! Dan zou ik dit jaar kiezen
om een mangrove te zijn, of toch een palmboom, of misschien een kastanjeboom?
Ja, een kastanjeboom en dan de Richard van hier iets verderop imiteren. Met
zijn pronkerige uitstraling van: ooh, mijn vruchten zijn toch groter dan die
van u. De snotter! Hij staat hier begot nog maar amper tweehonderd jaar.
Nu ik er over nadenk, zo een dag per jaar doen alsof je een ander
soort boom bent, ik zou mezelf er wel mee kunnen amuseren…
