Wat
geniet ik toch van de zon in de lente! Ze geeft zoveel hoop aan de
natuur, dat je het hele bos hoort zuchten van opluchting wanneer ze
na een donkere winter weer gaat schijnen. Ook de mensen worden dan
plots veel vrolijker en komen weer naar buiten met hun huisdieren,
kinderen, ouderen en nieuwtjes. Dat vind ik werkelijk de mooiste
tijd van het jaar, want dan ben ik terug mee met de sapstromen van
het dorp en die zijn altijd zo sappig! Zo hoorde ik vandaag nog dat
Lucy van de Jos van Jeanne aan de molen er een dubbelleven op
nahoudt. Naast haar kantoorbaan bij een bedrijf dat meststoffen
verkoopt, zou ze ook escorte zijn. Luxe-escorte, zo hoorde ik mijn
bron zeggen. Dat zou een verschil zijn.
'Maar
heeft die geen twee kleine kinderen?' vroeg de gretige toehoorder. Ik
was blij dat ze dat vroeg, ik zou het zelf ook gevraagd hebben, mocht
ik kunnen spreken.
'Inderdaad,
een zoonetje van vijf en een dochtertje van drie. Gelukkig zijn die
bengels nog te klein om zoiets te vatten.'
'En
als het een supergeheim dubbelleven is, hoe weet gij er dan van?' Nog
zo'n goede vraag van de alerte toehoorder.
'Ik
heb het gehoord van een vriend van een vriend die een vrijgezellen
moest organiseren, en ge kent dat, dan zoeken die venten strippers en
ineens kwam hij op hare website. Of zo heeft die maat van mij het mij
toch doen geloven.'
De
bron wou haar bron duidelijk in bescherming nemen, wat het voor mij
des te interessanter maakte. Want ik ken haar tamelijk goed, alsook
enkele van haar vrienden. Op het eerste zicht lijken mij dat allemaal
deftige kerels, maar als ik vrouwen moet geloven zijn 'alle mannen
varkens'. Daar moet ik dan stiekem van gniffelen, want ik ken ook wel
wat zeugen hier in het dorp...
En zo
geniet ik dus van mijn haarfijnste wortels tot in het kleinste
twijgje in mijn kruin. Zon, zomerse temperaturen en nieuwe roddels:
ik zal maar weer eens blaadjes beginnen aanmaken, het leven heeft
weer zin!
