De eerste zonnestralen, wat doen ze me
ieder jaar toch weer deugd! Ze warmen mijn naakte takken op, geven
mijn wortels een boost en vrolijken mijn bast instant op. Ja, de
eerste zonnestralen doen deugd voor boom en mens.
Deze winter voelde ik me nogal somber,
net zoals het weer. Het verlies van mijn onderste tak heeft me een
knak gegeven. Ik ga stilaan dood, geef ik de strijd dan niet beter
op? Straks is het klimaat in deze contreien toch te warm voor ons,
beuken. Dan worden we vervangen door palmbomen en cactussen, stel je
voor! Dat wil ik niet meer meemaken. Gelukkig hoorde ik dat er
eindelijk meer en meer mensen van zich laten horen, ze komen op straat en betogen voor een fatsoenlijk
klimaatbeleid. Leve de jonge mensen! Ze hebben alle bladeren
nog aan toe groot gelijk! Zij zullen de rommel mogen opruimen van al
hun voorvaderen en voormoederen.
Het is zo vreemd immers dat de mens
nooit een langetermijnvisie heeft gehad. Zelfs vijftig jaar
vooruitdenken lijkt onmogelijk voor hem. Ik snap het niet, een mens
in deze streek wordt toch al gauw tachtig jaar en toch lukt het hem
niet om zijn leven zo in te delen zodat hij zorgenloos zijn tijd hier
op aarde kan doorbrengen. Ik heb talloze mensen hun eigen ondergang
zien graven, gewoon voor het plezier van het moment. Een sigaret kan
toch geen kwaad? Of een glaasje wijn. En voor ze het weten, zijn ze
verslaafd en gaan er aan kapot. Triest vind ik dat! Ze zijn niet in
staat om de consequenties van hun daden in te schatten, zelfs niet
voor hun eigen lichaam, dus laat staan voor de planeet...
Gelukkig zijn wij, bomen, uit een beter
hout gesneden (haha! Goeie, Leopold, bomen uit hout gesneden...) en
denken wij wel aan de toekomst van deze planeet. We planten ons
voort. Jammer genoeg steekt de mens ook daar constant stokken in onze
wielen, want ze doen aan bosbeheer. Alsof de natuur zichzelf niet kan
regelen, dat doet ze nochtans al miljoenen jaren!
Maar goed, ik heb besloten mee te
strijden voor de planeet en het nog niet op te geven. De toestand is
ernstig, maar zolang er bomen zijn, nog niet hopeloos...