Het zal jullie niets
verbazen dat er voor mij, als boom, slechts 1 werkelijkheid is en dat
is de natuur, de grond waarin we geworteld staan.
Mensen daarentegen hebben
vaak de neiging om in talloze andere werkelijkheden te geloven. In
een of ander opperwezen, of soms ook in geesten en andere soorten van
magie. Dan heb je ook nog mensen die beweren dat ze meer kunnen
'zien' dan de anderen, dat vind ik echt vreemd. Zo iemand is Adèle.
Ze wandelt vaak alleen in het park rond. Als ze iemand passeert, zegt
ze vaak zo'n onzinnige dingen als: 'Ik voel dat je je gekwetst voelt.
Als je hulp nodig hebt, kan ik je helpen de dingen te verwerken. Ik
kan je met je overleden opa in contact komen, die heeft de antwoorden
op je vragen.'
Gelukkig kijkt de
meerderheid van de mensen haar dan sceptisch aan. Het zijn enkel de
echt hopeloze gevallen die haar aanklampen voor antwoorden. Meestal
zitten ze in de put omdat ze een moeilijke relatiebreuk achter de rug
hebben. Ik voel op die momenten echt mee met de arme schapen, vooral
omdat ik ze recht in Adèles val zien trappen. 'Oh, een relatiebreuk?
Weet je, ik ben gespecialiseerd in de terugkeer van geliefden. Bel me
maar eens voor een afspraak. Je hoeft immers maar te betalen na
resultaat.' Zo trekt ze de arme stakkers over de streep. Ik wil die
mensen dan altijd waarschuwen voor die heks, want ze lijkt het zo
goed met hen voor te hebben, maar eigenlijk doet ze aan serieuze
geldklopperij. Wat dat 'resultaat' is voor haar een zeer rekbaar
begrip.
Gisteren liep ze hier weer
rond, maar deze keer zag ze er zelf radeloos uit. Haar ogen waren
rood doorlopen en ze schreeuwde het uit in het ijle: 'Kom dan toch
terug, klootzak! Ik zie je nog zo graag!' Mijn bast kriebelde van
plezier. Net goed dat ze zelf eens aanvoelt hoe het is om in de steek
gelaten te worden. Alleen jammer dat ik niet de mogelijkheid heb om
geld uit haar te slaan, net nu ze zo kwetsbaar is... Het zou haar
leren!
