Enkele dagen geleden hoorde ik met veel
bravoure aankondigen dat het circus in het dorp was gearriveerd en
dat er weer spectaculaire shows op het programma stonden. Dat deed me
meteen terugdenken aan dat voorval van enkele jaren geleden, toen de
oudjes meer onder de indruk leken te zijn dan de kinderen die ze mee
hadden genomen naar het circus.
'Wat een lenig vrouw aan de trapeze!'
hoorde ik Valère aan Gilbert vertellen. Zijn pretoogjes schitterden
nog harder dan anders.
'Ons Gusta zei dat ze die acrobaat op
zijn rollerkes het beste vond.' Gilbert was niet zo voor
circustoestanden en kon alleen maar papegaaien wat zijn vrouw gezegd
had.
'En die truk met de lana, die was
magnifiek!'
Een lana? Het was een woord dat ik nog
nooit gehoord had. En daar moet je dan verdomme zo oud voor zijn
geworden! Uit het verdere gesprek kon ik afleiden dat het om een dier
ging, met vier poten en zonder vleugels. Ik probeerde me er een beeld
bij te vormen, maar dat lukte me niet. Zou het een roofdier zijn? Of
een tam dier?
Die avond waaide het nogal stevig. M'n
takken gingen van hier naar ginder en met mijn uiteinden probeerde ik
een glimp van het circusterrein op te vangen. Helaas, al wat ik kon
zien was het topje van de circustent. Voor de zoveelste keer in mijn
bestaan voelde ik een gekende frustratie opkomenn. Waarom kon ik me
waterverdomme niet verplaatsen? Om stoom af te laten, liet ik mijn
takken extra hard meewaaien met de wind.
Plots hoorde ik enkele jonge mannen in
het bos. Ze hadden duidelijk veel plezier.
'Wat een schitterend beest! Kijk! Zo
tam dat die is!'
Ik kreeg ze in mijn vizier. Vijf jonge
mannen waren op wandel met een soort schaap, maar dan op lange poten
en met een lange nek. Ze waren op stap in het donkere bos alsof ze
dat alle weken deden.
'Kom, we moeten een foto nemen! Koen,
Wouter, gaan jullie recht van de lama staan.' Lama? Zei die nu lama
of lana? Was dit nu het beest van die geweldige truk die Valère had
beschreven? Het leek me toch maar een beetje een stom beest.
'Gino en Jean, jullie gaan links van
hem staan en pak hem maar precies vast, alsof hij een van ons is.'
'Man, dat lukt toch nooit! Dat beest
gaat toch lopen dan?' Het was de tweede van rechts die dat zei. Maar
de foto lukte wonderwel. Het beest stond te glimlachen tussen de
mannen alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Alsof hij
ieder weekend wel op stap ging met een stel zatte venten.
Na de fotosessie was de lol er af voor
de mannen. Ze waren wel zo slim het beest vast te binden aan Charles,
een kleine eik naast me. De rest van de nacht heb ik de lama
aangestaard. Ik had honderden vragen voor dit vreemde dier, maar vond
geen kanaal om ze te stellen. De volgende ochtend zijn de
circusmensen hem komen zoeken.
'Mais voilà, Serge mon chouchou!
Qu'est-ce qui se passe?' Hij maakte de lama, die blijkbaar Serge
heette, los en zuchtte iets in diezelfde vreemde taal. Serge was blij
ter plaatse aan het trappelen, alsof hij wou zeggen: zo gebeurt er
eindelijk nog eens iets spannends! Toen ze vertrokken, draaide Serge
zich nog eenmaal om, met zijn eeuwige glimlach op zijn lippen. Het
leek zelfs alsof hij nog even knipoogde naar ons.
