Over mezelf

Hallo daar! Voor zij die hier voor de eerste keer komen, even kort schetsen wie ik ben. Ik ben Leopold, de eerste en enige bloggende beukenboom. Soms ben ik een echte oude bromboom en soms zo enthousiast als een pasgeboren stekje. Doel van deze blog: mensen eens door een andere bril naar de wereld en de natuur laten kijken. Geniet er van!
Natuurlijke groeten,
Leopold

woensdag 20 februari 2019

De toestand van onze planeet is ernstig...

De eerste zonnestralen, wat doen ze me ieder jaar toch weer deugd! Ze warmen mijn naakte takken op, geven mijn wortels een boost en vrolijken mijn bast instant op. Ja, de eerste zonnestralen doen deugd voor boom en mens.
Deze winter voelde ik me nogal somber, net zoals het weer. Het verlies van mijn onderste tak heeft me een knak gegeven. Ik ga stilaan dood, geef ik de strijd dan niet beter op? Straks is het klimaat in deze contreien toch te warm voor ons, beuken. Dan worden we vervangen door palmbomen en cactussen, stel je voor! Dat wil ik niet meer meemaken. Gelukkig hoorde ik dat er eindelijk meer en meer mensen van zich laten horen, ze komen op straat en betogen voor een fatsoenlijk klimaatbeleid. Leve de jonge mensen! Ze hebben alle bladeren nog aan toe groot gelijk! Zij zullen de rommel mogen opruimen van al hun voorvaderen en voormoederen.
Het is zo vreemd immers dat de mens nooit een langetermijnvisie heeft gehad. Zelfs vijftig jaar vooruitdenken lijkt onmogelijk voor hem. Ik snap het niet, een mens in deze streek wordt toch al gauw tachtig jaar en toch lukt het hem niet om zijn leven zo in te delen zodat hij zorgenloos zijn tijd hier op aarde kan doorbrengen. Ik heb talloze mensen hun eigen ondergang zien graven, gewoon voor het plezier van het moment. Een sigaret kan toch geen kwaad? Of een glaasje wijn. En voor ze het weten, zijn ze verslaafd en gaan er aan kapot. Triest vind ik dat! Ze zijn niet in staat om de consequenties van hun daden in te schatten, zelfs niet voor hun eigen lichaam, dus laat staan voor de planeet...
Gelukkig zijn wij, bomen, uit een beter hout gesneden (haha! Goeie, Leopold, bomen uit hout gesneden...) en denken wij wel aan de toekomst van deze planeet. We planten ons voort. Jammer genoeg steekt de mens ook daar constant stokken in onze wielen, want ze doen aan bosbeheer. Alsof de natuur zichzelf niet kan regelen, dat doet ze nochtans al miljoenen jaren!
Maar goed, ik heb besloten mee te strijden voor de planeet en het nog niet op te geven. De toestand is ernstig, maar zolang er bomen zijn, nog niet hopeloos...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten