Over mezelf

Hallo daar! Voor zij die hier voor de eerste keer komen, even kort schetsen wie ik ben. Ik ben Leopold, de eerste en enige bloggende beukenboom. Soms ben ik een echte oude bromboom en soms zo enthousiast als een pasgeboren stekje. Doel van deze blog: mensen eens door een andere bril naar de wereld en de natuur laten kijken. Geniet er van!
Natuurlijke groeten,
Leopold

vrijdag 23 december 2011

Over de janetten onder de bomen en verdraagzaamheid

Vanaf de moment dat het kouder en donkerder wordt, zie ik ieder jaar weer in de verte dat mensen lichtjes ophangen in dennenbomen. Persoonlijk ben ik heel blij dat ze van mij, tot hiertoe, altijd zijn afgebleven. Want, hoe mooi ik het ook vind om er naar te kijken, ik zou zo’n lichtjes nooit rond mijn takken willen. Nee, ik heb liever dat ze van mij afblijven.
Ik heb me nochtans als vaak afgevraagd waarom ze juist dennenbomen versieren. Want komaan, een den straalt nu toch echt niet zoveel uit als een trotse eik, of nog beter, een imposante beuk. Een den blijft heel zijn leven zo’n stekkendun stammetje hebben en heeft zelfs geen echte bladeren. Alleen maar wat van die stekende dingetjes, pff! Janetten zijn het, die dennen! Dus ja, zo’n lichtjes, het past wel bij hun identiteit, denk ik. Overigens hebben dennen nu eenmaal weinig potentieel, me dunkt. Waarschijnlijk beseffen mensen dat maar al te goed en verkiezen ze daarom dennen om te versieren, om ze zo toch nog wat meer doel in hun leven te geven. Maar goed, dit zou niet over m’n aversie ten opzichte van dennenbomen mogen gaan. Dat heeft immers weinig relevantie.
Kerstmis, juist. Zo noemen mensen die periode. Die lichtjes, die hele periode van kou en donkerte, zorgt er bij mensen voor dat ze doorgaans vredevoller en meer vergevingsgezind door het leven gaan. Dat vind ik altijd fijn om te observeren. Je voelt het gewoon in de lucht hangen. Het is alsof de lichtjes vrede uitstralen. Mensen omhelzen elkaar, drinken samen warme dranken rondom een vuur en vertellen leuke verhalen. Vroeger hoorde ik zeer vaak het verhaal over de geboorte van een speciaal iemand. Maar dat verhaal schijnt minder en minder belangrijk te zijn geworden, in deze tijden. Het werd vervangen door verhalen over solidair zijn, samen delen en vergeven. Typisch wel dat deze waarden alleen maar in de donkere tijden worden gepromoot. Alsof men in de zomer wel egoïstisch mag zijn… Of ben ik nu weer ’n oude, zagende boom? Sja, daar kan deze oude knar weinig aan veranderen. Hoe dan ook besef ik dat deze periode voor mensen veel betekend, daarom wens ik al mijn lezers een prettige kerst en voor het nieuwe jaar: de beuk erin!

1 opmerking: