De lente is altijd de opening van een nieuwe
interessante resem van belevenissen. Er klinkt weer vogelgezang, de zon die
heerlijk schijnt en ik herleef zelf ook weer na een lange winterslaap, of is
het eerder een sluimerstand?
In ieder geval is de lente ook een seizoen van nieuwe,
goede voornemens. Om een of andere reden zie ik dan plots heel wat nieuwe
joggers de revue passeren. Grappig is dat ik ze meestal een keer of drie zie en
dan nooit meer. Ik gniffel dan ook vaak licht cynisch, iedere keer zo’n
groentje passeert. Voor diegene die blijven komen, heb ik echter veel respect.
Het leuke bij hen is dat je vooruitgang ziet. Neem nu Kathleen, zij begon deze
lente met lopen. Toen ik haar de eerste keren zag, gniffelde ik zoals altijd.
Ik zag ze puffen, ze liep met lome passen en ze liep rood aan bij het minste
blokje lopen. Toen ik echter zag dat ze plichtsgetrouw drie keer per week bleef
passeren, zag ik echt een vooruitgang. Al gauw pufte ze een pak minder en kon
ze best lang aan een stuk doorlopen. Haar gezicht trok niet langer grimassen en
na enkele weken zag ik zelfs dat ze er van genoot. Het was ook pas op dat
moment dat het me opviel hoe mooi ze is. Overduidelijk een vrouw met karakter
(en daar hou ik wel van), die zich helemaal bikini-klaar wil maken voor de
zomer. Zeg nu zelf, welk mannelijk wezen kan aan zo’n vrouw weerstaan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten