Wat is het fijn een beukenboom te zijn! Vanwaar m’n plotse enthousiasme? Goh, ik weet het zelf niet zo goed. Er zzijn gewoon van die dagen dat je als boom blij bent van te zijn wie je bent: Leopold, de beukenboom in mijn geval dus. Soms droom ik er wel eens van een andere boom te zijn…
Zo wou ik vroeger altijd in een warmer klimaat staan. Dan was ik misschien wel een palmboom geweest, wie weet? Dan zou ik ergens langs een tropisch strand wat koelte kunnen geven aan mensen en dieren. Wuivend en in de zon… Wie weet zou ik dan ook wel in een film voorkomen en echt beroemd worden? Ah, heerlijk! Mensen zouden me dan willen knuffelen en met mij op de foto willen. Ik zou amper rust gekend hebben! Maar als ik het dan eventjes niet meer zou zien zitten, zou ik gewoon m'n blik moeten werpen naar de zee, met z’n eindeloze oevers. Ik kan het me zelfs niet inbeelden hoe het is om zo ‘n eindeloos ver zicht te hebben, maar ik denk wel dat het een ongelooflijk geruststellend en mijmerend gevoel in je kan los maken.
Ik zal het allemaal nooit te weten komen, aangezien ik er te oud voor ben. En je weet wat ze zeggen: een oude boom verplant je zomaar niet. Jammer!
Maar langs de andere kant ken ik hier vele mensen, dieren en bomen. Ik zou hen na ’n tijd gaan missen. Dus blijf ik lekker hier, in m’n geliefde Oostmalle!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten