Kan bijna niet geloven dat ik vier maanden geleden
jubelde dat de lente was begonnen, want nu lijkt het al zo ongelooflijk hard
herfst… En de zomer? Die hebben we gewoon overgeslagen! Ik zou m’n blaadjes
alweer willen loslaten, maar ik probeer ze bij mij te houden. Weet ook niet
echt of ik me dit jaar voldoende ga kunnen voortplanten.. Het is een vreemd en
onzeker jaar weersgewijs. En ja, dan voel ik me wat van m’n sap. Staat er nog
iets te gebeuren? Ik weet het niet. Maar dat er iets gaande is, merk ik wel.
Zou onze aller-moeder-aarde het misschien beu zijn? Ik hoop het van niet, want
het is hier zo slecht nog niet. De rust van m’n bos, de gezelligheid van ons
dorp, het prachtige zachte zanggeluid van de vogeltjes. Het leven is mooi,
lieve aarde, dus geef het nou niet op!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten