In het leven bestaan er geen toevalligheden. Juist op het
moment waarop ik denk: Goh, eigenlijk heb ik nog weinig dingen om over te
schrijven’, net dan komen er twee schrijvers op m’n bankje zitten filosoferen
over vertelstandpunten, focalisatie en het gebruik van tijden. Ik ben maar een
simpele boom, dus ik verstond maar weinig van deze conversatie. Het enige dat
ik heb onthouden, is het feit dat de tegenwoordige tijd de lezer een meer
betrokken gevoel geeft. Bij deze ga ik voor de verandering dus eens live in
drie-twee-een…
Het is een rustige dag in het bos. De wind speelt rustig met
m’n takken. Hier en daar zingt er een vroege voorjaarsvogel en ik voel hoe m’n knoppen op openbarsten
staan. Maar ik weet dat ik me moet inhouden. Want zolang die onzin over
vliegende klokken die eieren brengen niet gepasseerd is, kan het nog stevig
vriezen. Ik hou me in. (Ik voel ook de spanning in dit verhaal kruipen. Jullie
ook?) Ginder in de verte zie ik een fietser, zo eentje in een veel te strak
pakje, op een fiets met levensgevaarlijk dunne banden. Hij is alleen.
Een beetje verderop begint de voetbalmatch. Het zijn de
duveltjes die nu spelen. Kleine Carl doet z’n best. Zijn korte beentjes kunnen
zijn wil niet bijhouden. Hij valt pardoes over z’n eigen voeten! Ik voel
medelijden voor deze kleine rakker. Hij bedoelt het allemaal zo goed!
Oh, en daar komen Jelle en Sofie aangewandeld. Ze komen
recht naar mij. ‘Sofietje, weet je nog, drie jaar geleden?’ vraagt Jelle haar.
Ze staan nu vlak onder me.
Sofie knikt met een brede glimlach. ‘Oh Jelle, natuurlijk!’
Ze slaat haar hand voor de mond, alsof ze weet wat er komen gaat.
‘M’n liefste.’ Jelle knielt met één knie op de grond, haalt
een doosje tevoorschijn en vraagt: ‘Wil je met me trouwen?’ Een onnatuurlijk
hoge gil doet me even opschrikken. Ze
springt op en neer, klapt in haar handen en gilt er op los. ‘Oh Jelle! JA! JA!
JA!’ Ze steekt haar hand naar hem uit. Liefdevol schuift hij de ring om haar
vinger. Ze kussen en kussen… Nog steeds zijn ze aan het kussen…
Kleine Carl heeft ondertussen een goal gescoord. Jammer dat
ik het gemist heb! Hij doet net zijn overwinningsdansje. Wat een geweldig
ventje! En die twee hieronder mij zijn ook fantastisch! Zo veel liefde in een
moment! Ik ben blij, zo blij dat ik leef!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten