Over mezelf

Hallo daar! Voor zij die hier voor de eerste keer komen, even kort schetsen wie ik ben. Ik ben Leopold, de eerste en enige bloggende beukenboom. Soms ben ik een echte oude bromboom en soms zo enthousiast als een pasgeboren stekje. Doel van deze blog: mensen eens door een andere bril naar de wereld en de natuur laten kijken. Geniet er van!
Natuurlijke groeten,
Leopold

dinsdag 14 februari 2012

De dag der geliefden

Soms lijkt het er wel op dat mensen elkaar alleen maar lief hebben op bepaalde dagen. Uiteraard is Kerst daar een van, maar er zijn er nog. Vandaag bijvoorbeeld.
Hoe merk ik dat als boom? Wel, ik zie dan meer koppels arm in arm passeren dan op gewone dagen. Ik vind het nogal geforceerd om op commando lief te hebben, maar zo gaat het soms precies bij mensen. Dat heb ik al vaker geobserveerd: mensen moeten vaak verteld worden van wat te doen. Zo zag ik vandaag enkele koppels passeren, arm in arm, omdat het zo hoort, maar helemaal niet omdat ze het oprecht menen. Dat begrijp ik echt niet. Waarom zou je tijd verdoen met iets dat je niet graag doet? Ik vermoed dat het iets te maken heeft met een thema dat ik reeds besproken heb: die menselijke nood van het leven te delen. Blijkbaar is vandaag dus de hoogdag van die nood.
Voor koppels is het de dag waarop ze elkaar moeten liefhebben, willesnilles. Voor mensen die alleen zijn, is het de dag waarop ze met de neus op de feiten gedrukt worden: ‘Je hebt niemand om deze dag mee te delen’. Hoe gelukkig deze singles dan ook al mogen zijn, het blijft toch een confrontatie.
Hoe weet ik dat allemaal? Omdat ik vorig weekend een gesprek opving tussen twee boezemvriendinnen, beide single. Ze waren een zondags wandelingetje aan het maken en hadden het er over hoe gelukkig ze waren.
‘Ja, echt, ik zeg het: een vent maakt je leven vaak toch maar ingewikkeld. Alleen is zoveel makkelijker.’
‘Zeker wel. Al is het af en toe natuurlijk wel eens leuk om te knuffelen met een mannelijk exemplaar…’
‘Dat is ook wel waar…’
Toen was het even stil. Alsof ze beiden zich inbeeldden hoe het nu weer voelde om een man dichtbij te hebben. Ik vond het wel grappig om hen bezig te horen, want hoe hard ze ook al riepen dat ze single en gelukkig waren, toch kon je bij allebei duidelijk merken dat ze niet alleen wilden zijn. Ik kan me dan ook inbeelden dat voor hen deze dag niet bepaald een hoogdag is. Misschien moeten we maar eens een hoogdag creĆ«ren voor alles en iedereen die alleen gelukkig door het leven gaan. Ergens in de lente liefst. 5 juni lijkt me ideaal…

Geen opmerkingen:

Een reactie posten