Twee soorten bezoek

Voor mij persoonlijk bestaan er twee soorten bezoek. De eerste soort bestaat uit mensen die niet weten dat ze bezoek zijn. Ze zetten zich gewoon op het bankje onder me en praten er duchtig op los, zonder te beseffen dat ze gehoord worden. 99% bezoek is van dit kaliber. Het andere soort bezoek zijn de enkelingen die bewust mij komen opzoeken. Ze stoppen even en kijken naar omhoog, ze zien me echt. Ze zetten zich ook op m’n bankje, maar ze weten van mijn bestaan en waarderen m’n schoonheid. Ja, ik hoor jullie al denken: ‘Amai, bescheiden kan je hem ook niet noemen!’ Nee, dat is waar. Bescheiden ben ik niet, maar dat hoeft ook niet. Ik ben nu eenmaal ’n unieke boom die al eeuwen op dezelfde plaats staat en dus heb ik het recht om trots te zijn op mezelf!

Doorgaans zijn mensen die me echt zien, mensen die oog hebben voor de kleine geneugten van het leven. Ze verlangen niet naar grootse dingen, ze willen gewoon een deel zijn van het geheel, de natuur. Uiteraard vind ik dit soort bezoek het leukst. Ze waarderen me en zouden er alles aan doen om de schoonheid in het leven te bewaren. En dan heb ik het niet over oppervlakkige, menselijke schoonheid, maar over de echte pracht die alleen maar de natuur kan creëren.

Zo is er een meisje waar ik wel een heel speciale band mee heb. Ze waardeert me als geen ander. Ze durft zich zelfs gewoon op m’n uitstekende wortels te zetten; iets wat ik alleen van haar kan verdragen. Ik voel dat ik ’n hechte vertrouwensband met haar heb. Ze komt naar me toe om te delen. Zowel haar blijdschap als droefheid, als ze troost nodig heeft of juist troost wil geven. Ze is me heel dierbaar, aangezien ik ook heel veel met haar deel. Ze begrijpt me als boom, zal me nooit beoordelen en komt naar me toe als ik het nodig heb, net zoals ik er ben als zij mij nodig heeft. Zo’n band is dan ook van onschatbare waarde en ik ben ongelooflijk dankbaar van zo’n band te hebben.