Ah, ik voel het, ik ruik het en ik zie het! De lente is in ’t land! Tijd om weg te dromen, het leven heeft weer een zonnige kant! Eindelijk weer tijd om wakker te worden, blaadjes aan te maken en vruchtjes te produceren. En uiteraard te genieten van het zonnetje, want dat stemt me altijd blij gezind. Met regen ben ik persoonlijk ook altijd blij, zolang het maar niet te veel is, maar dat geldt ook voor de zon. Ja, ik hou wel van het Belgische weer en dat is waarschijnlijk ook gewoon niet meer dan logisch. Dat mensen hun humeur vaak ook van het weer afhangt, wordt me altijd duidelijk tijdens deze periode. Plots schijnen zij ook weer in gang te schieten. Dat hoor ik dan vaak aan de verhalen. Soms zijn het doodgewone verhalen van simpele huisvrouwen die aan hun grote schoonmaak beginnen, soms levendige, enthousiaste verhalen over kinderen die samen kampen willen bouwen en vaak ook straffe verhalen over jonge mensen. Ah, die vind ik vaak heerlijk om te horen! Zo ving ik gisteren nog een conversatie op tussen twee jonge vrouwen.
‘Ah, zaterdag was toch weer een geweldige avond!’
‘Haha! Zeker wel, lang geleden dat ik nog zo hard gelachen heb. En zoveel gedronken ook, vrees ik.’
‘Ja, zeker wel. Ik zag het toen ge vertrok. Ik dacht eerlijk gezegd: ai ai, dat gaat niet goed komen. Gelukkig was dieje van elle erbij om u naar huis te doen.’
‘Ja, dat moogt ge wel zeggen… Zijn jullie nog lang gebleven nadien?’
‘Bwah, ni zo heel lang. Het was eigenlijk toen dat den Ben op zijn barkruk in slaap viel, dat we beseften dat het misschien beter was om te vertrekken.’
‘Wat? Meent ge dat nu? Is die op de barkruk in slaap gevallen?’
‘Haha, ja, dat was echt zo hilarisch! En wij die maar uitlachen. Man toch, die had ook echt te veel op, ze.’
‘Ja, maar ja, wat wilt ge? Zo’n heerlijk weer, na het werk efkes een terraske gaan doen en er om drie uur ’s nachts nog aan de toog hangen. Want den Ben was al behoorlijk aangeschoten toen we er om tien uur aan kwamen.’
‘Ja, daar kunt ge zeker van zijn. Hij had al stevig wat in zijn kas geslagen. We hebben hem trouwens dan ook echt nog naar huis moeten sleuren, ni normaal! En altijd langs de kant maar willen stoppen en zeggen dat hij niet meer vooruit geraakte en al. En toen we uiteindelijk bij hem thuis aankwamen, ging het alarm daar nog is af en moest hem rap zijn om het af te zetten, maar hij kon eigenlijk maar amper gaan… Man man, we hebben ons echt goed geamuseerd!’
‘Ja, dat zal wel! Als den Ben er bij is, zijn de straffe verhalen verzekerd!’
Schaterlachend en duidelijk nog na genietend verdwenen ze uit m’n observatieveld. Dat ze zich kostelijk geamuseerd hadden die avond in het weekend, leek me wel duidelijk. En dat het goede weer daar iets mee te maken had, was me ook zo klaar als ’n klontje. Heerlijk! Waren mensen altijd maar zo vrolijk en blij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten